Forum Wszystko o Stowarzyszeniu Travois ;) Strona Główna Wszystko o Stowarzyszeniu Travois ;)
To nie jest zwykłe forum... to forum o Travois !
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Alaskan Malamute

 
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum Wszystko o Stowarzyszeniu Travois ;) Strona Główna -> Charakterystyka ras północnych
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Martynka
Administrator
Administrator



Dołączył: 21 Gru 2005
Posty: 1333
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z Travois =D

PostWysłany: Wto 21:17, 20 Lut 2007    Temat postu: Alaskan Malamute

ALASKAN MALAMUTE



FCI Standard nr 243 /09.06.1999/
Pochodzenie: USA
Data publikacji obowiązującego standardu: 14.08.1996
Użytkowanie: pies pociągowy
Klasyfikacja FCI: grupa V - szpice i psy ras pierwotnych,
sekcja 1 - nordyckie psy zaprzęgowe



Wrażenie ogólne
Alaskan malamute, jeden z najstarszych arktycznych psów pociągowych, jest potężnym i solidnie zbudowanym psem, o głębokiej klatce piersiowej i mocnym, dobrze umięśnionym tułowiu. Malamut, stojąc pewnie oparty na poduszkach łap, wywołuje wrażenie aktywności i dumy w postawie, z głową wzniesioną i czujnymi oczami, zdradzającymi zainteresowanie i ciekawość. Głowę ma szeroką. Uszy trójkątne i wzniesione, podczas nasłuchiwania. Masywna kufa tylko lekko zwęża się od nasady do nosa. Nie jest spiczasta ani długa, jednakże i nie ścięta. Szatę ma grubą, o twardej, ochronnej pokrywie włosowej, dostatecznej długości, by chronić wełnisty podszerstek. Malamuty mają różne umaszczenie. Znaczenia części twarzowej, na które składa się nakrycie głowy, cała biała twarz albo twarz z białą strzałką i/lub z maską są cechą wyróżniającą. Obficie owłosiony ogon noszony jest ponad grzbietem i ma wygląd falującego pióropusza. Malamut musi być psem grubokościstym o prawidłowych kończynach, dobrych łapach, głębokiej klatce piersiowej i potężnych łopatkach, musi posiadać wszystkie fizyczne cechy niezbędne do skutecznego wykonywania swojej pracy. Chód jego, nie wykazując zmęczenia, musi być stabilny, wyważony i całkowicie wydajny. Nie jest to pies przeznaczony do udziału w wyścigach psich zaprzęgów, nie został stworzony, by brać udział w próbach szybkości. Malamut został ukształtowany, by znamionować siłę i wytrzymałość, i którakolwiek z cech danego egzemplarza, włączając w to jego temperament, kolidująca z owym celem ma być uznana za najpoważniejszą wadę.
Ważne proporcje
Głębokość klatki piersiowej, której najniższy punkt znajduje się dokładnie za przednimi kończynami, na wysokości łokci, wynosi w przybliżeniu tyle co połowa wysokości psa w kłębie. Długość tułowia, mierzona od stawu barkowego do wyrostka kulszowego, jest większa niż wysokość psa w kłębie.
Temperament
Alaskan malamut, będąc czułym i przyjaznym, nie jest psem "jednego właściciela". Jest lojalnym, oddanym towarzyszem, skorym do zabawy, lecz generalnie w wieku dojrzałym robi wrażenie swoją godnością w zachowaniu.
Głowa
Szeroka i głęboka, ani ordynarna, ani niezdarna, lecz pozostająca w proporcji do wielkości psa. Jej wyraz jest łagodny i zdradza czułe usposobienie.
Czaszka szeroka i umiarkowanie zaokrąglona pomiędzy uszami, stopniowo zwęża się i spłaszcza, gdy zbliża się do oczu, zaokrąglając się znów ku policzkom. Pomiędzy oczami znajduje się lekka bruzda. Górne linie czaszki i kufy lekko załamują się w dół od linii prostej, gdzie się łączą.
Stop płytki.
Nos w kolorze szaty, z wyjątkiem psów rudych, nos, wargi i obwódki oczu - czarne. Brązowy dopuszczalny u psów rudych. Jaśniej prążkowany tzw. "śnieżny nos" jest do zaakceptowania.
Kufa duża i masywna w proporcji do wielkości czaszki, lekko zwęża się i spłyca od miejsca, gdzie łączy się z czaszką do nosa. Policzki umiarkowanie płaskie.
Wargi ściśle przylegające.
Szczęki szerokie z dużymi zębami. Zgryz nożycowy. Zarówno tyłozgryz jak i przodozgryz jest wadą.
Oczy skośnie osadzone, brązowe, migdałowego kształtu, średniej wielkości. Błękitne oczy są wadą.
Uszy średniej wielkości, lecz małe w proporcji do głowy. Mają trójkątny kształt i lekko zaokrąglone końce. Szeroko osadzone na zewnętrznych, tylnych krawędziach czaszki w jednej linii z górnym kącikiem oka, co sprawia, że uszy, kiedy są podniesione, robią wrażenie odstających. Wzniesione uszy są lekko skierowane do przodu, lecz kiedy pies pracuje, czasami składa uszy na czaszce. Uszy wysoko osadzone są wadą.
Szyja i tułów
Szyja mocna i umiarkowanie wysklepiona.
Tułów zwartej budowy, lecz w lędźwiach nie za krótki. Tułów bez oznak nadwagi, a kościec w proporcji do wielkości psa.
Grzbiet prosty i łagodnie opadający w kierunku bioder. Lędźwie silne i dobrze umięśnione. Długie lędźwie, które mogą osłabiać grzbiet są wadą.
Klatka piersiowa dobrze rozwinięta.
Ogon
osadzony na umiarkowanej wysokości; jest przedłużeniem lini kręgosłupa u swojej nasady. Noszony jest ponad grzbietem, kiedy nie pracuje. Nie jest ani załamany ani ciasno zwinięty na grzbiecie, ani krótko owłosiony jak lisia kita. Ogon malamuta jest bogato owłosiony i wygląda jak falujący pióropusz.
Kończyny
Kończyny przednie
O grubej kości i dobrze umięśnione, oglądane od przodu proste od śródręczy. Łopatki umiarkowanie ukośne. Śródręcza krótkie, mocne i lekko odsiebne.
Kończyny tylne
Szerokie. Oglądane od tyłu, w statyce i w ruchu ściśle w jednej linii za przednimi kończynami, ani zbyt wąsko, ani zbyt szeroko rozstawione. Wilcze pazury na tylnych kończynach nie są pożądane i winny zostać usunięte zaraz po urodzeniu się szczeniąt.
Uda mocno umięśnione. Kolana umiarkowanie kątowane. Stawy skokowe umiarkowanie kątowane i nisko osadzone.
Łapa typu "rakiety śnieżnej", ciasna i głęboka, o dobrze wykształconych poduszkach, sprawia wrażenie wytrzymałej i zwartej. Duża, palce ciasne i dobrze wysklepione. Pomiędzy palcami porośnięta ochronnym włosem. Poduszki grube i twarde, pazury grube i mocne.
Ruch
Chód malamuta jest stabilny, wyważony i silny. Jak na swoją wielkość i budowę jest on zwinnym psem. Tylne kończyny oglądane z boku ujawniają mocny napęd, przenoszony poprzez dobrze umięśnione lędźwie na przednie kończyny. Przednie kończyny przejmują napęd od tyłu wraz z równym, wyciągniętym krokiem. Oglądane od przodu, czy od tyłu, kończyny poruszają się ściśle w jednej linii, ani zbyt wąsko, ani zbyt szeroko. W szybkim kłusie łapy będą zbliżać się ku osi ciała. Szczudłowaty lub jakikolwiek chód nie do końca wydajny, czy wykazujący najmniejsze oznaki zmęczenie, ma być oceniany negatywnie.
Okrywa włosowa
Włos malamut ma gruby, twardy, ochronny, nigdy długi i miękki. Podszerstek ma gęsty, od ok. 2,5 do 5,1 cm długości, natłuszczony i wełnisty. Włos ten, względnie krótki do średniego wzdłuż boków tułowia, wydłuża się na łopatkach i wokół szyi, w dół grzbietu, ponad zadem, na portkach i pióropuszu na ogonie. Malamuty mają zazwyczaj krótszą i rzadszą szatę w czasie miesięcy letnich. Wystawia się je w naturalnej okrywie. Przycinanie jej może być akceptowane, z wyjątkiem wymodelowania łap.
Umaszczenie : rozpiętość najczęściej występujących umaszczeń sięga od jasnoszarego przez pośrednie odcienie do czarnego; sobolowe i jego odcienie do rudego. Kombinacje kolorów możliwe są do zaakceptowania w podszyciu, na czubkach, w miejscach przycinanych. Jedynym dopuszczalnym jednolitym umaszczeniem jest jednolicie białe. Biel zawsze dominuje na spodzie tułowia, częściowo na kończynach, łapach i w znaczeniu części twarzowej. Biała strzałka na czole i/lub biały kołnierz lub plama na karku są atrakcyjne i możliwe do zaakceptowania. Malamut ma płaszcz, a rozdzielone kolory rozciągające się ponad tułowiem, czy nieregularne upstrzenie nie są pożądane.
Wielkość, masa
Rasa ta występuje w naturalnej skali wielkości. Pożądana pociągowa wielkość to:
psy : 63,5 cm w kłębie, waga 38 kg,
suki : 58,5 cm w kłębie, waga 34 kg.
Niemniej jednak ocena wielkości nie powinna przeważać nad oceną typu, proporcji, ruchu i innych cech użytkowych. Kiedy sędziowane psy są równe pod względem typu, proporcji, ruchu, preferowany ma być pies najbliższy pożądanej wielkości pociągowej.
Ważne
Podczas sędziowania alaskan malamutów ich funkcja jako psów przeznaczonych o ciągnięcia na saniach ciężkich ładunków w Arktyce musi być brana pod uwagę ponad wszystkim innym. Stopień negatywnej oceny danego egzemplarza winien zależeć od tego, w jakim stopniu pies ten odbiega od opisu idealnego malamuta i od tego, w jakim stopniu poszczególna wada miałaby faktycznie wpływ na zdolność psa do pracy.
Kończyny malamuta muszą znamionować moc i olbrzymią siłę napędową. Jakakolwiek oznaka nieprawidłowości kończyn i łap, przednich czy tylnych, w statyce czy w ruchu ma być uznawana za poważną wadę. Byłyby to: płaska łapa, krowia postawa tylnych kończyn, złe śródręcza, strome łopatki, brak kątowania, szczudłowy (czy jakikolwiek chód, który nie jest wyważony, mocny i stabilny), wysokonożność, płytka klatka piersiowa, ociężałość, słaba kość czy ogólnie słabe proporcje.
Wady
Jakiekolwiek odchylenie od wyżej wymienionych punktów winno być uznawane za wadę, której waga przy ocenie winna pozostawać w ścisłej proporcji do jego stopnia.
Wada eliminująca: błękitne oczy.
Uwaga
Psy muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni opuszczone do moszny.

Źródło:
Grupa V FCI. Szpice i psy ras pierwotnych. Wzorce ras , Klub Szpiców przy Zarządzie Głównym Związku Kynologicznego w Polsce, Warszawa 2000


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum Wszystko o Stowarzyszeniu Travois ;) Strona Główna -> Charakterystyka ras północnych Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin